KAZIMKARABEKİR ULU MOSQUE MIHRAB TILES


Abstract views: 9 / PDF downloads: 2

Authors

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.14496863

Keywords:

Karamanoğlu, Mimari, Sanat, Çini, Altıgen.

Abstract

Karamanoğulları Principality, which lived in Anatolian lands, produced tile works that will set an example for the history of Turkish tile art.  They demonstrated that they practiced and valued this art form by using tiles to decorate the architectural works in the areas where they lived. We can gain a better understanding of the principality's tile art and the techniques employed by examining the tile works applied to the architectural structures of the era. Among the principality's architectural works, the Kazımkarabekir Grand Mosque's tiles are a significant representation of the era's traits. The research focused on the tiles of the Kazımkarabekir Grand Mosque, particularly the hexagonal tiles in the mihrab border section. These tiles have drawn attention because they do not match the mihrab's tiles in terms of consistency. They were created using various techniques, such as underglaze and luster, and are not present in contemporary architectural designs. The study examines if these tiles are original to the building considering their patterns, mounting method, and hexagon shape, which are different from the mosaic tiles forming the mihrab. Furthermore, an analysis was conducted on the Kazımkarabekir Grand Mosque's architectural design, the hexagonal tile shape and patterns on their surfaces, the symbolic significance of the patterns, and the methods employed. To gain a deeper understanding of hexagonal tiles, comparable tiles manufactured in various eras were found, compared, and their visuals analyzed.

References

Ölçer, C., Karamanoğulları Beyliği Madeni Paraları. İstanbul, Yenilik Yayınları, 1982; 10.

Yavuz, N., Anadolu’da Beylikler Dönemi, Siyasi Tarih ve Kültür. Ankara, Cantekin Yayıncılık, 1998; 8.

Konyalı, İ. H., Âbideleri ve Kitâbeleri ile Karaman Tarihi, Ermenek Mut Âbideleri, İstanbul, Baha Matbaası, 1967; 44-36.

Çoşkun, F., 888/1483 Tarihli Karaman Eyaleti Vakıf Tahrir Defteri. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Fakültesi, Türk İktisat Tarihi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 1996; 9.

Dülgerler, N. O., Karamanoğulları Dönemi Mimarisi, Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları, 2006; 54.

Fataha, E. B., Karamanoğlu Beyliği Yapılarında Mimari Süsleme, Hacettepe Üniversitesi Sanat Tarihi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara, 2010; 91.

Anonim, Islamic Art and Geometric Design, The Metropolitan Museum of Art. New York, Published by The Metropolitan Museum of Art, 2004; 12.

-13] Arık, R., Arık, O., Anadolu Toprağının Hazinesi; Çini Selçuklu ve Beylikler Çağı Çinileri. İstanbul, Kale Grubu Kültür Yayınları, 2007; 176, 18.

Diez, E., Aslanapa, O., Koman, M. M., Karaman Devri Sanatı. İstanbul, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, 1950; 108.

Aslanapa, O., Turkısh Art and Archıtecture. London, Praeger Yayınları, 1971; 279.

Altun, A., Arlı, B. D., Anadolu Toprağının Hazinesi Çini, Osmanlı Dönemi. İstanbul, Kale Grubu Yayınları, 2008; 92.

-14-15] Yetkin, Ş., Anadolu’da Türk Çini Sanatının Gelişmesi, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, 1986; 138, 136

Oral, M. Z., “Kuşlu Çini”, Anıt Dergisi, İstanbul, 1964; 32.

Baykusoglu, S., A Research On Islamıc Geometrıc Patterns, Unıversıty Of Wolverhampton, 2009; 7,8.

Ögel, S., Anadolu’nun Selçuklu Çehresi. İstanbul, Akbank Yayınları, 1994; 95,96.

Wılkınson, K., Semboller ve İşaretler. İstanbul, Alfa Yayınları, 2009; 289.

Küçük, A. M. “Türk Destanlarında “Sayı” Motifinin Dinî Yansımaları”, Gazi Türkiyat. Ankara, 2013; 102.

Hazar, M., Şengönül, M., “Türk Kültüründe Sıfırdan Dokuza Kadar Sayı Adları ve Matematik Değerleri”, BAL-TAM Türklük Bilgisi 17, 2012; 7.

Ferguson, G., Signs & Symbols in Christian Art, New York, Oxford University Press, 1996; 154.

Published

2024-12-15

How to Cite

ERDEM KÖROĞLU, M. (2024). KAZIMKARABEKİR ULU MOSQUE MIHRAB TILES. International Journal of Art, Fashion, Music and Design, 3(3), 1–9. https://doi.org/10.5281/zenodo.14496863